മൾബെറി , എന്നോട് നിൻ്റെ സോർബയെക്കുറിച്ച് പറയൂ

  ഒരു വായനക്കാരൻ എന്ന നിലയിൽ ഈ പുസ്തകത്തെ സമീപിക്കുമ്പോൾ, ഇത് വെറുമൊരു നോവലായല്ല, മറിച്ച് പുസ്തകങ്ങളെ പ്രണയിച്ച ഒരു മനുഷ്യന് നൽകിയ 'രക്തസാക്ഷിത്വം' ആയാണ് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്. മനുഷ്യസഹജമായ വികാരങ്ങളോടെ ഈ കഥയെ നോക്കിക്കാണുമ്പോൾ ചില കാര്യങ്ങൾ ഹൃദയത്തിൽ തൊടും നമ്മളിൽ പലർക്കും ഉള്ളിലൊരു 'ഭ്രാന്തമായ സ്വപ്നം' ഉണ്ടാകാറുണ്ട്. ഷെൽവിക്ക് അത് പുസ്തകങ്ങളായിരുന്നു. നല്ല കടലാസ്, മനോഹരമായ അച്ചടി, മികച്ച കവർ ഡിസൈൻ—ഇതിലൊക്കെ അദ്ദേഹം പുലർത്തിയ നിർബന്ധം ഒരു കലാകാരൻ്റെ സത്യസന്ധതയാണ്. എന്നാൽ ലോകം ലാഭനഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുപുസ്തകമാണെന്ന് അദ്ദേഹം മറന്നുപോയി. ആ വലിയ സ്വപ്നം ഒടുവിൽ അദ്ദേഹത്തെ തകർത്തു കളഞ്ഞത് ഒരു മനുഷ്യൻ എന്ന നിലയിൽ നമ്മെ വേദനിപ്പിക്കും.

ഈ നോവലിൽ എന്നെ ഏറ്റവും കൂടുതൽ സ്പർശിച്ചത് ഷെൽവിയുടെ ഭാര്യ ഡെയ്സിയാണ്. തന്റെ ഭർത്താവിൻ്റെ സ്വപ്നങ്ങൾക്കായി സ്വന്തം ജീവിതം ഹോമിക്കേണ്ടി വരുന്ന ഒരു സ്ത്രീ. ഷെൽവി തന്റെ 'സോർബ'യെ തേടി പോകുമ്പോൾ, വീടിൻ്റെ പട്ടിണിയും കടബാധ്യതകളും നേരിടുന്നത് ഡെയ്സിയാണ്. സ്നേഹിച്ച പുരുഷൻ്റെ ഭ്രാന്തിനെ സ്നേഹത്തോടെയും ക്ഷമയോടെയും സഹിക്കുന്ന ഡെയ്സി ഓരോ വായനക്കാരൻ്റെയും ഉള്ളിൽ ഒരു വിങ്ങലായി മാറും.

"എല്ലാമുണ്ടായിട്ടും ഒന്നുമില്ലാത്തവൻ" എന്നാണ് സോർബയെക്കുറിച്ച് പറയാറുള്ളത്. ഷെൽവി തന്റെ കഷ്ടപ്പാടുകൾക്കിടയിലും സോർബയെപ്പോലെ ജീവിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. ജീവിതം ആഘോഷിക്കാനുള്ളതാണെന്നും, കെട്ടുപാടുകൾക്ക് അപ്പുറം ഒരു ലോകമുണ്ടെന്നും അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു. നമ്മുടെ ഉള്ളിലും ഇത്തരമൊരു സോർബ ഒളിച്ചിരിപ്പുണ്ടെന്ന് ഈ നോവൽ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

ഇതൊരു കഥയല്ല, മറിച്ച് പുസ്തകങ്ങൾക്കായി ജീവിതം നൽകിയ ഒരാളുടെ ആത്മബലിയുടെ ചരിത്രമാണ്. വായിച്ചു തീരുമ്പോൾ ഷെൽവിയോടും ഡെയ്സിയോടും നമുക്ക് വലിയ ബഹുമാനവും ഒപ്പം ഒരുതരം സങ്കടവും തോന്നും.

ശ്രീനിവാസൻ - നർമ്മത്തിൽ പൊതിഞ്ഞ ചിന്തയുടെ ഉടയ തമ്പുരാൻ

 മലയാള സിനിമയിൽ ചിരിയും ചിന്തയും ഒരുപോലെ സമന്വയിപ്പിച്ച മറ്റൊരു ചലച്ചിത്രകാരൻ ഉണ്ടോ എന്ന് സംശയമാണ്.

അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ സവിശേഷതകളെ ഇങ്ങനെ ചുരുക്കി എഴുതാം:

അധികാരത്തിൻ്റെയും പണത്തിൻ്റെയും ഹുങ്കിനെ ഏറ്റവും ലളിതമായ തമാശകളിലൂടെ അദ്ദേഹം വിമർശിച്ചു. 'സന്ദേശം' പോലുള്ള സിനിമകൾ ഇന്നും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നത് അതിലെ രാഷ്ട്രീയ നിരീക്ഷണങ്ങളുടെ സത്യസന്ധത കൊണ്ടാണ്.

സ്വയം പരിഹസിക്കാൻ കാണിക്കുന്ന വലിയ മനസ്സാണ് ശ്രീനിവാസനെ മറ്റുള്ളവരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തനാക്കുന്നത്. സ്വന്തം ശാരീരിക പ്രത്യേകതകളെയും കുറവുകളെയും തമാശയാക്കി മാറ്റിക്കൊണ്ട്, മലയാളിയുടെ അതുവരെയുള്ള നായക സങ്കൽപ്പങ്ങളെ അദ്ദേഹം തിരുത്തിക്കുറിച്ചു.

ദാസനും വിജയനും മുതൽ 'വരവേൽപ്പിലെ' ശിവൻകുട്ടി വരെ, സാധാരണക്കാരൻ നേരിടുന്ന തൊഴിലില്ലായ്മയും പ്രവാസവും പ്രായോഗിക ബുദ്ധിമുട്ടുകളും അദ്ദേഹം നർമ്മത്തിൽ ചാലിച്ചു പറഞ്ഞു.

"പോളണ്ടിനെക്കുറിച്ച് ഒരക്ഷരം മിണ്ടരുത്", "ക്യൂബ മുകുന്ദൻ", "പവൻ ഈസ് ട്വൻറി ടു കാരറ്റ്" തുടങ്ങിയ സംഭാഷണങ്ങൾ ഇന്നും മലയാളികളുടെ സംസാരശൈലിയുടെ ഭാഗമാണ്.

"മലയാളിക്ക് തങ്ങളെത്തന്നെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ പഠിപ്പിച്ചു കൊടുത്തു എന്നതാണ് ശ്രീനിവാസൻ എന്ന കലാകാരൻ ചെയ്ത ഏറ്റവും വലിയ കാര്യം."

ഓർമ്മകൾ പൂക്കുന്നിടം

മനുഷ്യജീവിതം ഒരു പുസ്തകമാണെങ്കിൽ അതിലെ ഏറ്റവും മനോഹരമായ അധ്യായങ്ങളാണ് ഓർമ്മകൾ. കാലം അതിവേഗം മുന്നോട്ട് പാ

യുമ്പോഴും, നമ്മെ പിന്നിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടി വിളിക്കുന്ന, മനസ്സിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക കോണാണ് 'ഓർമ്മകൾ പൂക്കുന്നിടം'. അവിടെ കാലത്തിന് അതിരുകളില്ല, ദൂരത്തിന് പ്രസക്തിയില്ല.

ഓർമ്മകളുടെ സുഗന്ധം

നമ്മുടെ ഓരോരുത്തരുടെയും ഉള്ളിൽ ഒരു വിദ്യാലയമുറ്റമോ, തറവാട് വീടിന്റെ ഉമ്മറമോ, മഴ പെയ്യുന്ന ഒരു ഇടവഴിയോ ഉണ്ടാകും. തിരക്കുപിടിച്ച ജീവിതത്തിനിടയിൽ എപ്പോഴെങ്കിലും ഒരു പഴയ പാട്ടോ, പരിചിതമായ ഒരു ഗന്ധമോ നമ്മെ ആ പഴയ ഇടങ്ങളിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകും. ഒരു വേനലവധിക്ക് മുത്തശ്ശിയോടൊപ്പം ചിലവഴിച്ച നിമിഷങ്ങൾ, സ്കൂളിലെ അവസാന ബെല്ലടിച്ച് പുറത്തേക്കോടിയ വൈകുന്നേരങ്ങൾ—ഇവയെല്ലാം ഇന്നും മനസ്സിന്റെ മണ്ണിൽ വാടാത്ത പൂക്കളായി നിൽക്കുന്നു.

( ഇപ്പോഴും പഴയ സിന്തോൾ സോപ്പിൻ്റെ മണം എന്നെ കുറ്റിപ്പുറം എഞ്ചിനീയറിങ്ങ് കോളേജിൽ പഠിച്ച കാലത്തേക്ക് കൂട്ടി കൊണ്ട് പോവുന്നുണ്ട്. )

മാറ്റങ്ങളുടെ ലോകത്തെ വേരുകൾ

ആധുനിക ലോകത്ത് എല്ലാം വിരൽത്തുമ്പിൽ മാഞ്ഞുപോകുന്നവയാണ്. എന്നാൽ ഓർമ്മകൾ അങ്ങനെയല്ല. പഴയ കത്തുകൾ, മഷി പടർന്ന ഡയറിക്കുറിപ്പുകൾ, മഞ്ഞനിറം ബാധിച്ച ഫോട്ടോകൾ എന്നിവയെല്ലാം നമ്മെ നമ്മുടെ വേരുകളുമായി ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു. നാം എവിടെയൊക്കെ എത്തിയാലും, എത്രയൊക്കെ വളർന്നാലും നമ്മുടെ സ്വത്വത്തെ നിർവചിക്കുന്നത് ഈ ഓർമ്മകളാണ്.

ജീവിതത്തിലെ കഠിനമായ പരീക്ഷണഘട്ടങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും നമുക്ക് താങ്ങാവുന്നത് പഴയ നല്ല നിമിഷങ്ങളുടെ ഓർമ്മകളാണ്. "ഇതും കടന്നുപോകും" എന്ന ബോധ്യത്തോടൊപ്പം, ഒരിക്കൽ നാം അനുഭവിച്ച സന്തോഷത്തിന്റെ തണൽ മനസ്സിന് വലിയൊരു ആശ്വാസം നൽകുന്നു. പ്രിയപ്പെട്ടവരുടെ വേർപാടുകൾ പോലും ഓർമ്മകളുടെ രൂപത്തിൽ നമ്മുടെ കൂടെ എന്നും ജീവിക്കുന്നു എന്നത് മരണത്തെപ്പോലും തോൽപ്പിക്കുന്ന സത്യമാണ്.

ഓർമ്മകൾ വെറും നിഴലുകളല്ല, അവ വെളിച്ചമാണ്. പൂത്തുനിൽക്കുന്ന ആ ഓർമ്മപ്പൂന്തോട്ടത്തിലേക്ക് ഇടയ്ക്കൊന്ന് മടങ്ങിപ്പോകുന്നത് മനസ്സിനെ ശുദ്ധീകരിക്കാനും ഊർജ്ജം വീണ്ടെടുക്കാനും സഹായിക്കും. വർത്തമാനകാലത്തിന്റെ സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്കിടയിലും ആ വസന്തത്തെ നെഞ്ചിലേറ്റുന്നത് ജീവിതത്തെ കൂടുതൽ സുന്ദരമാക്കും.

ഓർമ്മകൾ മറയുന്നിടത്ത് നമ്മൾ മരിക്കുന്നു.

കാലം - എം.ടി

 കാലത്തിന്റെ പ്രയാണത്തിൽ സ്വന്തം അടയാളപ്പെടുത്തലുകൾക്കായി വെമ്പൽ കൊള്ളുന്ന മനുഷ്യമനസ്സ്, ആഗ്രഹിച്ചാൽ പോലും വിട്ടകലാത്ത സ്വത്വബോധം. ഒടുവിൽ മറ്റുള്ളവരുടെ മുൻപിൽ താൻ വ്യത്യസ്തനാണെന്ന് തെളിയിക്കാൻ സേതു നാടുവിട്ടുപോകുന്നു. സമ്പത്താർജ്ജിക്കുവാൻ അയാൾക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടുവെങ്കിലും അതിനായി നഷ്ടപെടുത്തിയത് അയാളുടെ ഉള്ളിലെ നിഷ്കളങ്കനായ ഗ്രാമീണനെയാണ്. ബാല്യകാലം മുതൽ തന്നെ പ്രണയിച്ചിരുന്ന സുമിത്രയുടെ മുൻപിൽ തലകുമ്പിട്ട് മാപ്പിരക്കുമ്പോഴാണ് അയാൾ നഷ്ടപ്പെടുത്തിയ കാലത്തിന്റെ ആഴം ബോധ്യമാകുന്നത്.

കാലത്തിന്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ മറുകര തേടിപോകുന്ന മനുഷ്യനെ അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന എം ടി യുടെ 'കാലം'

 

ഒരു ഇലക്ഷൻ അപാരത

 ഓരോ യാത്രയും ഓരോ അനുഭവങ്ങളാണ് എന്ന് പറയുന്നത്  പോലെ ഒരോ ഇലക്ഷൻ  ഡ്യൂട്ടിയും നമുക്ക് തരുന്നത്  വ്യത്യസ്ത  അനുഭവങ്ങളാണ്.

 ജനാധിപത്യ ആഘോഷത്തിൻ്റെ കാർമ്മികത്വം വഹിക്കാൻ കിട്ടുന്ന അവസരങ്ങൾ. ആ രണ്ടു ദിവസങ്ങൾ നമ്മൾ എത്ര മാത്രം കഴിവുള്ളവരാണെന്ന്   ബോധ്യപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്.

ഇതുവരെ കാണാത്ത നാട് അവിടത്തെ നാട്ടുകാർ, പോളിങ് എജൻ്റ്മാർ പല തലത്തിലുള്ള ഉദ്യോഗസ്ഥർ ..... 

ഇപ്രാവശ്യം ഡ്യൂട്ടി കീഴ്പ്പയ്യൂരിലെ മുഹ് യിൽ ഇസ്ലാം മദ്രസയിലെ രണ്ടാമത്തെ ബൂത്തിലായിരുന്നു. തലേദിവത്തെ പണികൾ തീർന്നപ്പോൾ രാത്രി പത്ത് മണി. ഇനി ഒന്ന് കുളിക്കണം . മദ്രസയുടെ മുമ്പിലെ ഖബർസ്ഥാനുള്ള പള്ളിയിൽ എല്ലാ സഹായവും പള്ളി കമ്മിറ്റി ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. അവിടെ പോയി കുളിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു. പകൽപോലും ഖബർസ്ഥാനിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് പോവുമ്പോൾ ഒരു പേടിയാണ്. പക്ഷെ ഇത്തവണ അശേഷം പേടി തോന്നിയില്ല. രാവിലെ നടത്തേണ്ട മോക്ക് പോളായിരുന്നല്ലോ മനസ്സ് നിറയെ...

 ദൂരെ നിന്നുള്ള കാലൻ കോഴിയുടെ കരച്ചിൽ 

മരണത്തെ പറ്റി ഓർമ്മിപ്പിച്ചു.... ഖബർസ്ഥാനിൽ നിത്യ ഉറക്കത്തിലായ  എല്ലാ ആത്മാക്കൾക്കും നിത്യ ശാന്തി നേർന്നു. 

രാവിലെ നേരത്തേ ഉണർന്ന് ഇ.വി.എം പോളിങ്ങിന് സജ്ജമാക്കണം... പ്രിസൈഡിങ്ങ്  ഓഫീസറുടെ വിജയം കൂടെ ഉള്ള പോളിങ് ഉദ്യോഗസ്ഥർക്കുള്ള ആത്മ വിശ്വാസം പകർന്നു നൽകുക തന്നെയാണ് എന്ന് ഓർമ്മിപ്പിച്ച പഴയ കാല ഇലക്ഷൻ അനുഭവങ്ങൾ. 

കൃത്യമായി അവരത് ചെയ്തപ്പോൾ ഇലക്ഷൻ ഒരു സമയത്തും പ്രശ്നമായില്ല... 

വിളിച്ചാൽ വിളിപ്പുറത്തുള്ള എൻ്റെ പഴയ കാല സുഹൃത്താണ് സെക്ടർ ഓഫീസർ  എന്നത് എന്നിലെ ആത്മ വിശ്വാസം ഉയർത്തി.

പക്ഷെ  ഇലക്ഷൻ നന്നായി നടത്തണമെങ്കിൽ ഇതൊന്നും പോര ഇലക്ഷൻ ഏജൻ്റ്മാരുടെ കട്ട സപ്പോർട്ട് വേണം അത് ഇപ്രാവശ്യം ആവോളം അനുഭവിച്ചു. 

ചാലഞ്ച് വോട്ടും ടെൻ്റേഡ് ബാലറ്റും പ്രതീക്ഷിച്ച് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോയ എനിക്ക് തമാശ പറഞ്ഞ് പൊട്ടി ചിരിച്ച് ഒരു ഇലക്ഷൻ ...അവർ ഞങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി നല്ല ഭക്ഷണം ഒരുക്കി... ചുരുക്കി പറഞ്ഞാൽ ഒരു തക്കാരത്തിനു പോയത് പോലെ ...

 രണ്ട് ദിവസം പോയതറിഞ്ഞില്ല ... അവസാനം ഇലക്ഷൻ കഴിഞ്ഞ് ഇറങ്ങുമ്പോൾ അവരുമായി ഉണ്ടാക്കിയ ആത്മബന്ധം. 

ഇനിയും കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞ് കംട്രോൾ യൂണിറ്റുമായി പുറത്തിറങ്ങുമ്പോൾ പോളിങ് ഉദ്യോഗസ്ഥരും പോളിങ് ഏജൻ്റ്മാരും ചേർന്ന് ഒരു സെൽഫി. 

 സമയം 6.45 ഇനി ബസ്സിൽ കലക്ഷൻ സെൻ്ററിൽ എത്തി പോളിങ് സാമഗ്രികൾ തിരികെ ഏൽപ്പിച്ച് മടങ്ങണം.. 

അവിടെ ഓടി എത്താനുള്ള സമയം മാത്രമായിരുന്നു കടമ്പ... കലക്ഷൻ സെൻററിൽ എത്തി വളരെ പെട്ടെന്ന് സാമഗ്രികൾ കൈമാറി പണ്ട് പഠിച്ച പയ്യോളി ഹൈസ്കൂളിലെ വരാന്തയിലൂടെ നടക്കുമ്പോൾ അറിയാതെ എന്നിലെ ഗൃഹാതുരത്വം ഉണർന്നു... 

( തുടരും😍)

✒️ ഫൈസൽ പൊയിൽക്കാവ്

കെ.ആർ. മീരയുടെ 'കലാച്ചി'

കെ. ആർ. മീരയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ നോവലുകളിലൊന്നാണ് 'കലാച്ചി'. ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്വന്തം രാജ്യത്തുപോലും അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെടേണ്ടി വരുന്നതിൻ്റെ തീവ്രമായ അനുഭവമാണ് ഈ നോവൽ പ്രധാനമായും ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്.

പ്രധാന കഥാപാത്രം താൻ ചെന്നു കയറിയ ലോകത്തിൽ, കമാനങ്ങളും ചിത്രപ്പണികളുള്ള തൂണുകളുമുള്ള ഒരു മാളികയ്ക്കുള്ളിൽപ്പോലും, അപൂർണ്ണവ്യക്തിയായി, അല്ലെങ്കിൽ വോട്ടിനവകാശമില്ലാത്ത അഭയാർത്ഥിയെപ്പോലെ കഴിയേണ്ടി വരുന്നതിനെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്നു. സ്നേഹിക്കാനോ വെറുക്കാനോ സ്വന്തമായി ഒരവകാശവും അധികാരവുമില്ലെന്നും, തനിക്ക് അനുവദിക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് രണ്ടിലൊന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള പൗരാവകാശം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നും അവർ തിരിച്ചറിയുന്നു.

ഒറ്റ രാത്രികൊണ്ട് തങ്ങളുടെ സ്വന്തം നാട്ടിൽ അന്യരായിപ്പോകുന്നവരുടെ കഥയാണിത്. ഇത് വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം, സ്വത്വബോധം, പാരമ്പര്യ വ്യവസ്ഥിതിക്കുള്ളിലെ സ്ത്രീയുടെ അവസ്ഥ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള മീരയുടെ പതിവ് പ്രമേയങ്ങളെ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ സ്പർശിക്കുന്നു. നോവലിൻ്റെ ശീർഷകമായ 'കലാച്ചി' പോലും ഒരു പ്രത്യേകതരം മാനസികാവസ്ഥയോ, സാഹചര്യമോ, അല്ലെങ്കിൽ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ദുരിതമോ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഒന്നാണ്.

ഉരശിമ തരോ എന്ന ജാപ്പനീസ് യക്ഷികഥയിലെ ഉരശിമയുടെ അവസ്ഥയിലേക്കാണോ നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും  നടന്നു നീങ്ങുന്നത് എന്ന് ഈ നോവൽ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. 

വേറെ ലെവലാണ് കലാച്ചി വായന