കെ. ആർ. മീരയുടെ ഏറ്റവും പുതിയ നോവലുകളിലൊന്നാണ് 'കലാച്ചി'. ഒരു വ്യക്തിക്ക് സ്വന്തം രാജ്യത്തുപോലും അന്യവൽക്കരിക്കപ്പെടേണ്ടി വരുന്നതിൻ്റെ തീവ്രമായ അനുഭവമാണ് ഈ നോവൽ പ്രധാനമായും ചർച്ച ചെയ്യുന്നത്.
പ്രധാന കഥാപാത്രം താൻ ചെന്നു കയറിയ ലോകത്തിൽ, കമാനങ്ങളും ചിത്രപ്പണികളുള്ള തൂണുകളുമുള്ള ഒരു മാളികയ്ക്കുള്ളിൽപ്പോലും, അപൂർണ്ണവ്യക്തിയായി, അല്ലെങ്കിൽ വോട്ടിനവകാശമില്ലാത്ത അഭയാർത്ഥിയെപ്പോലെ കഴിയേണ്ടി വരുന്നതിനെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്നു. സ്നേഹിക്കാനോ വെറുക്കാനോ സ്വന്തമായി ഒരവകാശവും അധികാരവുമില്ലെന്നും, തനിക്ക് അനുവദിക്കപ്പെട്ട കാര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് രണ്ടിലൊന്ന് തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള പൗരാവകാശം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നും അവർ തിരിച്ചറിയുന്നു.
ഒറ്റ രാത്രികൊണ്ട് തങ്ങളുടെ സ്വന്തം നാട്ടിൽ അന്യരായിപ്പോകുന്നവരുടെ കഥയാണിത്. ഇത് വ്യക്തിയുടെ സ്വാതന്ത്ര്യം, സ്വത്വബോധം, പാരമ്പര്യ വ്യവസ്ഥിതിക്കുള്ളിലെ സ്ത്രീയുടെ അവസ്ഥ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള മീരയുടെ പതിവ് പ്രമേയങ്ങളെ കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ സ്പർശിക്കുന്നു. നോവലിൻ്റെ ശീർഷകമായ 'കലാച്ചി' പോലും ഒരു പ്രത്യേകതരം മാനസികാവസ്ഥയോ, സാഹചര്യമോ, അല്ലെങ്കിൽ കഥാപാത്രങ്ങളുടെ ദുരിതമോ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഒന്നാണ്.
ഉരശിമ തരോ എന്ന ജാപ്പനീസ് യക്ഷികഥയിലെ ഉരശിമയുടെ അവസ്ഥയിലേക്കാണോ നമ്മൾ ഓരോരുത്തരും നടന്നു നീങ്ങുന്നത് എന്ന് ഈ നോവൽ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.
വേറെ ലെവലാണ് കലാച്ചി വായന
